0
0
Wokół tematu niepłodności od jakiegoś czasu mówi się dość dużo, szczególnie wiele miejsca w tych dyskusjach zajmuje jedna z metod leczenia, czyli in vitro. W naszym artykule przedstawimy najważniejsze kwestie.
In vitro – czyli co?
Sam łaciński zwrot in vitro oznacza tyle co w szkle. Odnosi się to do procesu, który z naturalnego środowiska jest przeniesiony do miejsca obserwacji, na szkło laboratoryjne właśnie. Zapłodnienie in vitro przebiega zatem poza układem rozrodczym kobiety, dopiero powstały zarodek jest umieszczany w macicy kobiety.
Jak wygląda proces zapłodnienia in vitro?
Zanim od kobiety pobrane zostaną komórki jajowe jest ona poddana terapii hormonalnej, która ma celu indukcję owulacji (jajeczkowania). Dopiero gdy komórki wraz z pęcherzykami dojrzeją, to pobiera się je z organizmu kobiety. Równolegle mężczyzna oddaje nasienie, które zapłodni komórkę.
Pobrany materiał jest selekcjonowany. Komórki jajowe przebywają na specjalnie przygotowanym podłożu hodowlanym. Po jakimś czasie umieszczane są w tym samym miejscu plemniki. Po kilkunastu godzinach embriolodzy mogą określić, czy doszło do zapłodnienia.
Gdy komórki są zapłodnione to można je umieścić w macicy kobiety za pomocą specjalnego cewnika. Ilość umieszczonych zarodków zależy przede wszystkim od stanu fizycznego kobiety, oraz jej wieku. W takich warunkach najłatwiej jest o zapłodnienie w przypadku, gdy komórki żeńskie i męskie są w dobrej kondycji.
Rozbudowane metody zapłodnienia in vitro
Na sposób przeprowadzenia zabiegu zapłodnienia komórki jajowej ma wpływ nie tylko stan zdrowia kobiety. Bardzo ważnym elementem tej procedury medycznej jest ocena stanu nasienia. Jeśli ma ono małą zawartość plemników, są one nieruchliwe lub ich budowa budzi zastrzeżenia, to stanowi to wskazania, by sięgnąć po docytoplazmatyczne podanie plemnika do komórki jajowej (ICSI).
Metoda ta polega na starannej selekcji plemników i wyborze tych najlepiej rokujących. Następnie posługując się mikromanipulacją wprowadza się wybranego plemnika do nakłutej komórki jajowej. Metoda ta jest w pełni bezpieczna dla zarodka, nie stwierdzono ryzyka nieprawidłowego rozwoju dziecka, zwiększa ona również prawdopodobieństwo zapłodnienia. Bazuje się w niej również na pojedynczych komórkach.
In vitro – kiedy jest stosowane?
Bardzo wiele mówi się na temat pozaustrojowym zapłodnieniu, nie dość mocno jest jednak zaakcentowane uzasadnienie medyczne. In vitro służy bowiem zarówno kobietom, u których stwierdzono problemy z płodnością, jak i mężczyznom. O tym drugim aspekcie mówi się znacznie rzadziej.
A kiedy jest wskazanie by para skorzystała z in vitro ze względu na partnera? Przede wszystkim wtedy, gdy jego nasienie zawiera mało plemników lub/i są one w słabej kondycji. W takich przypadkach jest bardzo mało prawdopodobne, żeby do zapłodnienia doszło w organizmie kobiety. Prawdopodobnie nie dojdzie wtedy do kontaktu plemników i komórki jajowej lub będą za słabe, by dostać się do wnętrza tej komórki.
Dla kobiet częstszym wskazaniem medycznym do zapłodnienia in vitro jest endometrioza, która uniemożliwia naturalne poczęcie. Kontakt plemnika z komórką jajową bardzo często uniemożliwiają zrosty powstałe w wyniku stanów zapalnych, infekcji lub w sposób mechaniczny (po zabiegu chirurgicznym). W takich sytuacjach niezbędne może być zapłodnienie pozaustrojowe i często jest ono jedyną szansą pary na posiadanie potomstwa.
Więcej o in vitro można poczytać np. https://www.klinikainvicta.pl/leczenie-nieplodnosci/metody-leczenia/zaplodnienie-in-vitro/.
Average Rating